Θύμηση.

Πριν μερικά χρόνια, πονούσαν τα πόδια, αυτές τις χρονιές τα χέρια και ο λαιμός.

Συγκίνηση και θαυμασμός. Ένα με το κύμα που κατηφορίζει προς το Καλλιμαρμαρο.

Τι όμορφα!

Πάμε! 7 έμειναν ακόμα… πάμε, φτάσαμε.

Θύμηση.

Στο μυαλό πάλι έφτασαν οι βαριές ανάσες, τα κουρασμένα πόδια, οι ανηφόρες, οι υπολογισμοί και η αναμονή για τα αγαπημένα πρόσωπα.

Ζήλεψα. Θαύμασα με χέρια πρησμένα και κόκκινα από το χειροκρότημα.

Και πάλι ζήλεψα Τι κουράγιο και τι δύναμη!

Θύμηση.

Χειροκρότησα πιο δυνατά. Είδα φίλους και χαμογέλασα λες και βρισκόμουν μέσα.

Γέμισα μέσα μου και ας βρισκόμουν στην “κερκίδα”.

Μπράβο σου και πάλι.

Όχι για τον τερματισμό αλλά για όσα σου έδωσε το ταξίδι αυτούς τους μήνες.

Δεν είναι μικρό πράγμα. Αυτή η διαδικασία, μακριά από χρόνους και επιδόσεις, ισως… σε έκανε καλύτερο άνθρωπο.

Αυτό μου λέει η δική μου θύμηση.

Καλή αποκατάσταση!

10 Νοεμβρίους 2024: Σκέψεις που απλώθηκαν μεταξύ του 34ου και 36ου χιλιομέτρου της κλασσικής διαδρομής του Μαραθωνίου της Αθήνας στο πλαίσιο υποστήριξης των δρομέων.

Συμπλήρωσε τη φόρμα για να λάβεις στο inbox σου κάθε νέα δημοσίευση!

Κάνοντας κλικ στην υποβολή, συμφωνείς να κοινοποιήσεις το email σου στο Running Scenes για να λαμβάνεις ενημερώσεις και άλλα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το σύνδεσμο κατάργησης εγγραφής που είναι διαθέσιμος σε όλα τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που θα λάβεις.

Για εγγραφή στα newsletters μέσω κινητών συσκευών συμπλήρωσε εδώ τη φόρμα εγγραφής.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας [1]

Ακολούθησε το Running Scenes στα Social