Μαθαίνω να τρέχω: Τρέχω στους δρόμους της Αντιπάρου και της Πάρου καθημερινά. Έτρεξα στους δρόμους της Κομοτηνής και της Αθήνας και περιστασιακά και σε άλλα μέρη. Από το 2001 λοιπόν και μέχρι σήμερα και πιστεύω για χρόνια ακόμα θα μαθαίνω να τρέχω, για τους λόγους που εγώ θέλω να τρέχω.
Μαθαίνω να τρέχω με μουσική, όπως και ‘συ έχεις στο αυτοκίνητο σου και για την ασφάλειά μου έχω μόνο το ένα ακουστικό. (δυστυχώς τις περισσότερες φορές το “hobby” μου είναι μοναχικό και έτσι η μουσική είναι η μόνη μου συντροφιά)
Μαθαίνω να τρέχω στη λωρίδα του δρόμου, όπου θα έχω οπτική επαφή με ‘σένα που έρχεσαι απέναντί μου και στις στροφές που δεν έχω, έχω να μάθει να περνώ προσεκτικά το δρόμο.
Έχω μάθει να τρέχω με αθλητικά ρούχα και παπούτσια που από μακριά να είναι ευδιάκριτα για σένα και τις νυχτερινές ώρες έχω μαζί μου φακό.
Με τον ίδιο τρόπο έχω μάθει να ποδηλατώ και να παίρνω όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλειά μου.
Μάθε να οδηγείς: και δεν εννοώ την ικανότητα σου να οδηγείς το δίτροχό σου στη μία ρόδα ή το τετράτροχο στις δυο. Ούτε να τρέχεις με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να κάνεις απότομους ελιγμούς έτσι ώστε να διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι ότι το όχημά σου έχει καλά “κρατήματα”.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια ασχολούνται με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα τους δρόμους. Το νησί μας ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες δέχεται πολλούς επισκέπτες που επιλέγουν το τρέξιμο, τη πεζοπορία και το ποδήλατο για να εξερευνήσουν τις ομορφιές του από γωνιά σε γωνιά.
Μάθε να οδηγείς λοιπόν κύριε οδηγέ, γιατί στο δρόμο δεν είσαι μόνος σου. Στο δρόμο δεν κυκλοφορούν μόνο οχήματα. Μάθε να οδηγείς, γιατί δεν ξέρεις στην επόμενη στροφή τι θα βρεις.
Σκέψου μόνο, ότι το μεσημέρι που τελειώνει η δουλειά σου και βιάζεσαι να πας στο σπίτι σου γιατί πεινάς, το παιδί σου ή το παιδί του φίλου σου έχει τελειώσει το σχολείο και κάπου θα διασχίζει ένα δρόμο ή θα πηγαίνει σε μία στάση λεωφορείου. Κάποιο άλλο παιδί, παίζει πίσω από κάποια παρκαρισμένα αυτοκίνητα στην άκρη του δρόμου, όταν τρέχει ξαφνικά στο δρόμο για να πιάσει την μπάλα που του έφυγε.
Εσύ τρέχεις;
Κάποιος άλλος συνειδητός οδηγός, έκρινε αναγκαίο να σταματήσει το όχημά του ώστε μια γιαγιά και το εγγονάκι της να μπορέσουν να διασχίσουν το δρόμο με ασφάλεια, όμως εσύ κύριε οδηγέ θέλησες να κάνεις προσπέραση.
Μια βροχερή μέρα, που κάποιος περπατάει στο πεζοδρόμιο και προσπαθεί να κρυφτεί κάπως έτσι ώστε να μην κάνει μπάνιο από τη βροχή, τον κάνεις εσύ, που καθισμένος αναπαυτικά στη θέση του οχήματός σου, πατάς με ταχύτητα σε μια λιμνούλα με νερό.
Μάθε, πως όταν περνάς με ταχύτητα δίπλα από έναν δρομέα, ένα ποδήλατο ή μια μητέρα που στο καροτσάκι της έχει το μωρό της, παθαίνουν ‘σοκ’ και ο αέρας που προκαλεί το όχημά σου, τους ταρακουνά κάνοντας τους να χάσουν την ισορροπία τους. Η σκόνη που σηκώνεται από το όχημά σου όταν εσύ περνάς έτσι δίπλα τους/μας την εισπνέουμε και εισχωρεί στα μάτια που κοκκινίζουν και δακρύζουν και τα χαλίκια που πετάγονται από τους τροχούς, μας χτυπούν κυρίως στα πόδια.
Εσένα όμως τι σε νοιάζει κύριε οδηγέ; Εσύ έχεις ήδη φύγει.
Αλλά όπως φεύγεις, αν τύχει και κοιτάξεις τον καθρέπτη σου και με δεις να έχω σχηματίσει τη γνωστή χειρονομία με το ένα δάκτυλο ή την άλλη, την Ελληνική, της ανοικτής παλάμης… Μη με πεις ανάγωγο.
Με εκτίμηση προς τον κάθε οδηγό
Βαγγέλης Αγγελάκος
Υ.Γ. Όλα τα παραδείγματα προέρχονται από προσωπικές μου εμπειρίες και λάθη μου και σαν οδηγός και σαν δρομέας.
Μαθαίνω να τρέχω, μαθαίνω και να οδηγώ!
Ο Αγγελάκος Βαγγέλης είναι ιδιοκτήτης του Γυμναστηρίου V.A. Fitness Club στην Αντίπαρο και Απόφοιτος Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) με ειδικότητα στην Κολύμβηση 2009. Είναι αθλητής μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων με δεκάδες συμμετοχές και διακρίσεις.
Πηγή φωτογραφιών: (unsplash, προσωπικό αρχείο, pixabay.com)
